Een foto blijft maar een foto. Een plek blijft maar een plek, maar als de foto de plek zó weergeeft zoals hij in werkelijkheid is dan is het een goede foto én stiekem ook een goede plek. Een plekje waar je tot rust kunt komen in dit geval. Een warm gevoel is wat er ontstaat vanaf het moment dat je je voet over de drempel zet. Fysiek gaat de deur dicht, maar mentaal gaat er een deur voor je open.
Wij hadden Marjon eerder al ontmoet bij Dais&Lon Communicatie waar wij momenteel stage lopen. Hier hebben we gepraat over haar Facebookpagina, wat tegenwoordig een belangrijk middel is in de online wereld. Zoals we in het begin al schreven: een foto blijft maar een foto, een plek blijft maar een plek. Marjon nodigde ons uit om bij haar langs te komen, zodat we een beter beeld konden krijgen van wat zij nou eigenlijk doet.
1 april (nee, geen grap) zijn wij een dagje bij Marjon op bezoek geweest. We werden hartelijk ontvangen met een glimlach en een onverwachte, maar liefdevolle knuffel. Na de koffie en thee hebben we een rondleiding gekregen door haar stekje, of zeg maar gerust STEK. Het huis is ontzettend groot en bezit over veel ruimtes. Grote ruimtes, kleine ruimtes, inspirerende ruimtes, liefdevolle ruimtes. Voor elke stemming is een ruimte om samen te komen óf om juist alleen te zijn.
Marieke was ondersteboven van de groene ruimte waar bomen, vogels, blauwe lucht en een bankje samen komen. De tuin waar gaia’s labyrint het middelpunt vormt en jij vrij kunt zijn.
Garcella kreeg een creatieve boost bij het zien van Marjons eigen plekje. In elke hoek had Marjon haar creativiteit op een andere manier geuit, waardoor Garcella inspiratie kreeg.
Wij komen binnenkort weer langs om aan de volgende stap te werken wat betreft de Facebookpagina van Marjon. Na de belevenis van vandaag kijken we hier erg naar uit!
Liefs,
Marieke en Garcella
